دسامبر 9, 2024

گرامی باد اولین سالگرد خیزش گرسنگان در آبان ۹۸

گرامی باد اولین سالگرد خیزش گرسنگان در آبان ۹۸! زنده باد انقلاب!

سرمقاله پیام فدایی، ارگان چریکهای فدایی خلق ایران، شماره ۲۵۶، آبان ماه ۱۳۹۹

یک سال پس از قیام گسترده اردوی گرسنگان و بی‌چیزان در ۱۶۰ شهر ایران که زمین را در زیر پای سرمایه‌داران استثمارگر و حکومت مدافع آنان یعنی جمهوری اسلامی لرزاند، پاس می‌داریم یاد جانباختگان این قیام خونین در آبان ۹۸ را، پاس می‌داریم رزمندگی توده‌های انقلابی‌ای که با رادیکال‌ترین شعارها و شیوه‌های مبارزاتی یکبار دیگر رژیم سرکوبگر جمهوری اسلامی و مناسبات ظالمانه سرمایه‌داری حاکم بر ایران را به مصاف طلبیدند و بانگ صولتمند «مرگ بر جمهوری اسلامی»، «می‌کشم ، می‌کشم آن که برادرم کشت»، «وای به روزی که مسلح شویم» و زنده باد «نان، کار، مسکن و آزادی» و … را در جامعه تحت سلطه ما به صدا درآوردند.

قیام قهرآمیز و خونین گرسنگان در سال ۹۸، که طبقه کارگر بخش بزرگ آن را تشکیل می‌داد، ضمن افشای هر چه بیشتر چهره کریه و سرکوبگر همۀ دار و دسته‌های ضد خلقی و کارگر ستیز درون حکومت، عزم تمامی استثمارشدگان و محرومین برای سرنگونی این رژیم و نظام استثمارگرانه حاکم را به نمایش درآورد. این جنبش چه در اعتصابات دلیرانه کارگران و چه در تظاهرات قهرآمیز توده‌های محروم در کف خیابان‌ها، ضرب آهنگ ضرورت «انقلاب اجتماعی» را با بانگی رساتر به صدا درآورد؛ گفتمان فریبکارانه اصلاح‌طلبی را هر چه بیشتر رسوا نمود و ضرورت مبارزه قهرآمیز و مسلحانه برای برافکندن تمامیت دستگاه ظلم و سرکوب حاکم را بیش از پیش به جلوی صحنه راند و به مسالۀ روز نیروهای آگاه و پیشرو جامعه و توده‌های به جان آمده تبدیل نمود.

قیام آبان ۹۸، با نمایش دلاوری جوانان مبارز و آگاه که در میدان‌های نبرد، با دست خالی هر جا توانستند به مراکز سرکوب و نهادهای دولتی هجوم بردند و ضمن تلاش برای تسلیح خود، آنها را به آتش کشیده و نابود کردند، نشان داد چه پتانسیل مبارزاتی عظیمی در اعماق جامعه و در میان محروم‌ترین اقشار آن علیه استثمارگران حاکم وجود دارد.

قیام کنندگان در آبان ۹۸، علاوه بر فریاد نابودی جمهوری اسلامی و همه جناح‌های آن، با تشخیص چهرۀ دشمن اصلی، در مقابل سیاست‌های ضدانقلابی و ارتجاعی سرمایه‌داران جهانی و قدرت‌های امپریالیستی نیز ایستادند که از طریق بلندگوهای تبلیغاتی خود برای بیرون کشیدن لاشۀ متعفن نظام پادشاهی از گورستان تاریخ و جا زدن آن به عنوان یک آلترناتیو مردمی و «متحد»کننده می‌کوشیدند.

کارگران و زحمتکشان آگاه و مبارز با فریادهای «مرگ بر دیکتاتور»، «نه شاه می‌خوایم نه رهبر» از آگاهی عمیق سیاسی موجود در صفوف این جنبش خبر دادند و گفتند که نمی‌خواهند به عقب بازگردند.

و بالاخره قیام آبان ۹۸ چهره فریبکار سرمایه‌داران جهانی و قدرت‌های امپریالیستی حامی جمهوری اسلامی که به‌خصوص در رابطه با پشتیبانی‌شان از قطع اینترنت توسط جمهوری اسلامی برجستگی یافت را نیز وسیعا افشاء کرد و نشان داد که چگونه آنها در حالی که خود را مخالف حکومت زندان و شکنجه و سرکوب جمهوری اسلامی و طرفدار برقراری «دمکراسی» جا می‌زنند و در حرف با مردمی که حکومت جمهوری اسلامی تسمه از گردۀ آنان کشیده «همدردی» می‌کنند، اما در عمل، فضای باز و مورد نیاز رژیم دار و شکنجۀ جمهوری اسلامی برای به خون کشیدن جنبش‌های توده‌ای و انقلابی علیه نظام سرمایه‌داری حاکم را تسهیل و تضمین می‌کنند.

اگر چه شورش گرسنگان و پابرهنگان در آبان‌ماه، با فرمان مستقیم خامنه‌ای جنایتکار و تعرض وحشیانۀ جمهوری اسلامی به خون نشست و طی آن بیش از ۱۶۰۰ تن از جوانان آگاه و کارگر و زحمتکش، با گلوله‌های تفنگ و مسلسل و دوشکای پاسداران سرمایه، از هوا و زمین به خون غلطیدند و هزاران تن نیز مجروح و یا اسیر و روانه سیاهچال‌های رژیم شدند. با فرمان جلادان حاکم، فجایعی آفریده شده که توصیف ناپذیرند. از کشتار حداقل  ۳۵ کودک نظیر نیکتا اسفندانی ۱۴ ساله گرفته تا شلیک به سر و مغز و قلب ده‌ها کارگر و زحمتکش نظیر محسن محمد پور، کارگر ۱۷ ساله. از مادر زحمتکش کُرد با ۶ فرزند که با سه گلوله تک‌تیراندازان مزدور حکومت، هنگام نظاره تظاهرات در پشت بام قلب‌اش دریده شد تا ده ها تن از معترضان بی‌دفاعی که به نیزارهای ماهشهر پناه بردند و هیچ یک «زنده بر نگشتند» و  با خون‌شان «نیزار» به «لاله زار» بدل گشت… . اما رژیم دیکتاتور حاکم با وجود تمام جنایاتی که علیه مردم به‌پا‌خاسته به خرج داد، نتوانست صدای حق‌طلبانه کارگران و محرومین را خفه سازد. پس از آن سرکوب‌های وحشیانه و خونین، مبارزات مردم ایران در اعتصابات وسیع کارگری در ده‌ها کارخانه و واحد تولیدی، در اعتراضات زنان، اقشار زحمتکش، مال‌باختگان و … ادامه یافت و امروز نیز به‌خصوص در مبارزات کارگران تداوم دارد. واقعیت این است که اگر چه سرکوب ددمنشانۀ جمهوری اسلامی، امواج جنبش اعتراضی را به‌طور موقت به عقب راند، اما از آنجا که استثمار شدید کارگران و زحمتکشان، گرسنگی و فقر و بیکاری و سرکوب سیستماتیک جامعه در جای خود باقی است، هرگز نتوانسته و نمی‌تواند آتش مبارزه را در جامعه فرو نشاند. شدت تضادهای طبقاتی که تراکم شتابناک آنها هر بار شدیدتر و رادیکال‌تر از قبل باعث انفجار خشم کارگران و محرومین می‌شود، بی‌شک شرایط مبارزاتی جدیدی را به وجود خواهد آورد. از این رو، شبح هراسناک ناشی از احتمال دوباره شورش گرسنگان، به کابوس سرمایه‌داران حاکم و ماشین سرکوب آنان تبدیل شده است.

اکنون در سالگرد این جنبش الهام‌بخش، گله‌های مزدوران حکومت، همانند سگان هار و زنجیری به جان مردم افتاده‌اند، خیابان‌ها و مراکز شهرها را قُرُق کرده‌اند و حکومت سرمایه‌داران با بهره‌گیری از نیروهای «امنیتی و انتظامی» خویش به ایجاد «قرارگاه‌های مبارزه با اوباش و اراذل» پرداخته‌اند و می‌کوشند با گسترش جوّ ارعاب به خیال خود از یک انفجار اجتماعی دیگر، یعنی شورش گرسنگانی که هر لحظه بر صفوف آنها و بر انبوه متراکم خشم آنان افزودی می‌شود جلوگیری کنند. جنایتکاران حاکم که در مقابل انقلاب مردم در «یک کشتی» نشسته‌اند با احساس خطر زوزه می‌کشند که «اکنون نارضایتی‌ها از هنگام آبان ۹۸ نیز بیشتر شده و در وضعیت هشدار جدی قرار داریم.»

یک سال پس از ریختن خون ۱۶۰۰ تن از فرزندان حق‌طلب و آزادی‌خواه کشور ما و سرکوب خیزش بزرگ آنها برای سرنگونی اهریمنان حاکم،  قیام آبان و آرمان‌‌های مردمی آن در اعتصابات دلیرانه کارگران و اعتراضات بزرگ و کوچک زحمتکشان، زنان، جوانان و سایر ستمدیدگان زنده است. خلق خسته و زخمی از پهلویی به پهلوی دیگر می‌غلطد تا خود را برای نبردهای بزرگتر با اهریمنان حاکم آماده کند.

بار دیگر زمزمه جویبارهای کوچک مبارزاتی از سراسر این سرزمین ملتهب، از منافذ سیاهچال‌های انباشته از مخالفین و مبارزین دربند گرفته تا گلوی خونین نوید افکاری‌ها و … به گوش می‌رسد. این جویبارها به یکدیگر می‌پیوندند تا در هیبت سیلی عظیم‌تر از قبل، پتک امواج آهنین خویش را برای در هم شکستن سد پوسیدۀ دیکتاتوری حاکم، بر آن بکوبند. قلب انقلاب همچنان زنده و پویا می‌تپد و جریان زندگی در شعارهای «مرگ بر دیکتاتور» ، «کشته ندادیم که سازش کنیم»، «بالاخره مشتها تفنگ می‌شوند» و «آبان ادامه دارد» بر دیوارهای خیابان‌ها و کوچه‌های نقش بسته است. 

در سالگرد قیام گرسنگان و محرومین، با گرامی‌داشت یاد عزیزان جانباخته در این جنبش بکوشیم با همه توان خود، برای آزادی اسرای این جنبش که در زیر سخت‌ترین شکنجه‌های قرون وسطایی جلادان رژیم و در معرض احکام اعدام فله‌ای قرار دارند مبارزه کنیم.

توده‌های رنجدیده و قهرمان ما با تلاش‌های انقلابی خود در قیام آبان‌ماه، راه انقلاب پیروزمند ایران را هموار نمودند. تردیدی نباید داشت که تنها در چنین مسیرهای انقلابی است که کارگران و زحمتکشان و دیگر توده‌های ستمدیده ایران قادر خواهند بود که ایران را از زیر سلطه امپریالیست‌ها رهانیده و زندگی سعادتمندی را برای جامعه، به ارمغان آورند.

About Post Author